2016-03-08: KE przedstawia reformę dyrektywy o delegowaniu pracowników

Ta sama praca w tym samym miejscu ma być wynagradzana w ten sam sposób – to podstawa reformy dyrektywy o delegowaniu pracowników, jaką proponuje Komisja Europejska. – Musimy ułatwić mobilność siły roboczej, ale musi ona funkcjonować w sprawiedliwy sposób – zaznacza komisarz Marianne Thyssen.

Reforma jest odzwierciedleniem zobowiązania wyrażonego w wytycznych politycznych dla obecnej Komisji dotyczącego promowania zasady, zgodnie z którą ta sama praca w tym samym miejscu powinna być wynagradzana w ten sam sposób. Została ona ogłoszona w programie prac Komisji na 2016 r. Celem przedłożonego wniosku jest ułatwienie delegowania pracowników w warunkach uczciwej konkurencji i poszanowania praw pracowników, którzy są pracownikami najemnymi w jednym państwie członkowskim i których pracodawca tymczasowo wysłał do pracy w innym państwie członkowskim. Konkretnie inicjatywa ma na celu zapewnienie uczciwych warunków wynagrodzenia i równych warunków konkurencji między firmami delegującymi pracowników a lokalnymi przedsiębiorstwami w kraju przyjmującym.

Marianne Thyssen, unijna komisarz odpowiedzialna za zatrudnienie, sprawy społeczne, umiejętności i mobilność pracowników, powiedziała: „Od pierwszego dnia swojego urzędowania powtarzam, że musimy ułatwić mobilność siły roboczej i że musi ona funkcjonować w sprawiedliwy sposób. Przyjęty dziś wniosek stworzy ramy prawne dotyczące delegowania pracowników, które będą przejrzyste, sprawiedliwe i łatwe do wyegzekwowania.”

Ukierunkowany przegląd przepisów poskutkuje wprowadzeniem zmian w trzech głównych obszarach: wynagrodzenia pracowników delegowanych, w tym w sytuacjach podwykonawstwa; przepisów dotyczących pracowników tymczasowych oraz delegowania długoterminowego.

Zgodnie z wnioskiem pracownicy delegowani ogólnie skorzystają z tych samych zasad regulujących warunki wynagrodzenia i pracy, które mają zastosowanie do pracowników lokalnych. Będzie się to odbywać w pełnym poszanowaniu zasady pomocniczości oraz sposobu, w jakim zasady te są określane przez organy publiczne lub partnerów społecznych w danym państwie członkowskim. Obecnie pracownicy delegowani są już objęci tymi samymi przepisami, co pracownicy przyjmującego państwa członkowskiego, ale tylko w niektórych dziedzinach – takich jak zdrowie lub bezpieczeństwo. Pracodawca nie jest jednak zobowiązany do zapłacenia pracownikowi delegowanemu więcej niż minimalna stawka wynagrodzenia ustalona przez kraj przyjmujący. Ta sytuacja może skutkować różnicami w wynagrodzeniu pomiędzy pracownikami delegowanymi i pracownikami miejscowymi oraz prowadzić potencjalnie do nieuczciwej konkurencji między przedsiębiorstwami. Oznacza to, że pracownicy delegowani otrzymują często niższe wynagrodzenie od innych pracowników wykonujących tę samą pracę.

Od tej chwili wszystkie zasady dotyczące wynagrodzenia, które są powszechnie stosowane do pracowników lokalnych, muszą być przyznane pracownikom delegowanym. Wynagrodzenie nie będzie obejmować jedynie minimalnych stawek płacy, lecz także, w stosownych przypadkach, inne elementy, takie jak premie czy dodatki. Państwa członkowskie będą musiały w przejrzysty sposób określić poszczególne elementy składowe wynagrodzenia na ich terytorium. Zasady określone na podstawie przepisów prawnych lub układów zbiorowych mających powszechne zastosowanie stają się obowiązkowe dla pracowników delegowanych we wszystkich sektorach gospodarki. Wniosek ten daje również państwom członkowskim możliwość określenia, że podwykonawcy muszą zapewnić swoim pracownikom taką samą płacę co głównemu wykonawcy. Możliwe jest to jedynie wtedy, gdy będzie to stosowane w sposób niedyskryminujący: ta sama zasada musi mieć zastosowanie zarówno do podwykonawców krajowych, jak i transgranicznych.

Przedstawiony dziś wniosek zagwarantuje także stosowanie przepisów krajowych dotyczących pracy tymczasowej w przypadku gdy agencje pracy tymczasowej mające siedzibę za granicą delegują pracowników do innego państwa członkowskiego.

Jeżeli okres delegowania przekroczy 24 miesiące, stosowane muszą być warunki zgodne z prawem pracy przyjmującego państwa członkowskiego, o ile jest to z korzyścią dla pracownika delegowanego.

Zmiany te zapewnią pracownikom lepszą ochronę, większą przejrzystość i pewność prawa oraz zagwarantują równe warunki działania firmom krajowym i firmom delegującym, w pełni respektując systemy rokowań w sprawie wynagrodzeń państw członkowskich.

Kontekst

Delegowanie pracowników ma miejsce wówczas, gdy usługi są świadczone ponad granicami w ramach jednolitego rynku. Pracownik delegowany jest zatrudniony w jednym państwie członkowskim UE, ale wysłany przez swego pracodawcę do pracy tymczasowej w innym państwie członkowskim.

W latach 2010–2014 liczba pracowników delegowanych wzrosła prawie o 45 proc. W 2014 r. około 1,9 mln europejskich pracowników zostało oddelegowanych do pracy w innych państwach członkowskich.

Delegowanie pracowników jest szczególnie częste w sektorze budownictwa, w przemyśle wytwórczym i w sektorach usług, takich jak usługi osobiste (edukacja, zdrowie i opieka społeczna) oraz usługi dla przedsiębiorstw (administracyjne, specjalistyczne i usługi finansowe).

Po przyjęciu reformy dyrektywa o pracownikach delegowanych z 1996 r. uzupełni dyrektywę w sprawie egzekwowania przepisów o delegowaniu pracowników z 2014 r., która musi być transponowana do prawa krajowego do czerwca 2016 r. (zob. IP-14-542). Dyrektywa o egzekwowaniu przewiduje nowe instrumenty do walki z oszustwami i nadużyciami oraz mające na celu ulepszenie współpracy administracyjnej między organami krajowymi odpowiedzialnymi za delegowanie pracowników.

Dodatkowe informacje

MEMO/16/467

Zestawienie danych o pracownikach delegowanych w UE

Zestawienia danych dotyczących poszczególnych państw członkowskich

Wiadomości na stronie internetowej DG ds. Zatrudnienia

Marianne Thyssen na Twitterze i Facebooku

Bezpłatny elektroniczny biuletyn informacyjny Komisji Europejskiej na temat zatrudnienia, spraw społecznych i włączenia społecznego

<< powrót